“Is the life I’m living the life that wants to live in me?” – Parker Palmer
Is dit het dan? Dit gevoel komt regelmatig terug. Ik vind mijn leven soms zo weinig insprirerend, saai, grijs, monotoon, altijd maar meer van hetzelfde zonder verandering/uitdaging in zicht. Ik wil het zo graag anders!
Proberen te passen in het (kleine en donkere) hokje waar iedereen in kan/wil lijkt te passen terwijl mijn zelfbeeld zich vervormt en mijn zelfvertrouwen verschrompelt. Zo voelt mijn leven momenteel. En dat wil/kan ik echt niet meer blijven doen. Dat wringt echt enorm!
Ik weet niet precies hoe het leven dat in mij wil leven eruit ziet. Maar ik heb er wel een gevoel bij: open, luchtig, speels, vrolijk, kleurrijk, vol avontuur en nieuwe dingen. Een beetje een waaghals die afentoe ergens aan begint zonder eerst al te hard na te denken over de gevolgen of de praktische details, gewoon omdat het goed voelt. Die leeft met moed in plaats van ‘moet’.
Ik wil zoeken en proberen, ontdekken waar mijn plek is, hoe mijn weg loopt. Zelf mijn weg maken. Ook al is dat spannend. (Spannend vind ik eigenlijk best wel leuk!)